Bajka o kucharzu Sokole - dedykowana Sokołowi

Daleko, daleko gdzieś za górami

W odległej krainie, między lasami

Żyje pewna kobieta, piękna jak kwiat,

Zamknięta na zamku, od wielu, wielu lat

Władcą zamku tego, jest pewien czarodziej

Dla pięknej dziewczyny – wolności jej złodziej

Mag ten to smakosz jadła wszelakiego

Nie ma na świecie smakosza większego

Porwał dziewczynę by mu gotowała,

A że dziewczyna gotować umiała

Zamknął ją w zamku, wbrew dziewczyny woli

Teraz  do końca życia uciec jej nie pozwoli

Byli jednak i tacy, co pomóc dziewczynie chcieli

Ratowali dziewczynę, jak tylko umieli

Opłacali rycerzy, by pokonać maga

Zawsze przegrywali – magia, to maga przewaga.

Ale jest też historia pewnego kucharza

Który swoje marzenia, w życie zawsze wdrażał

Zwano go Sokołem, bo oko miał sokoła,

Z dużej odległości, rozpoznawał zioła.

Sokół lubił gotować, lecz był skromny wielce

Mało, że był kucharzem, miał też wielkie serce

„ Jak on świetnie gotuje” ludzie w wiosce mówili

A Bardowie na cześć jego piosnkę ułożyli:

Sokół kroi

Sokół smaży

Sokół zupkę nam uwarzy

Sokół kroi

Sokół miele

Zaraz żarcia będzie wiele

Sokół miesza

Jeść nakłada

I zaczyna się biesiada !

Wszyscy jedzą!

Sztućce grają

Sokołowi cześć oddają!

Jednak co zrobił kucharz że w legendach o nim mowa

I tutaj właśnie rodzi się historia nowa

Więc czytaj dalej tą bajkę, bo będzie ciekawa

A co potem z nią zrobisz, to już Twoja sprawa.

Szedł kucharz Sokół przez wielki stary las,

Zbliżała się zima, ziół szukać nadszedł czas

Wyruszył on daleko, był gdzieś  za górami,

Stanął on na polanie porośniętej drzewami.

Zobaczył on starą bramę do zamku starego

A że właśnie zmierzchało, Sokół zajrzał do niego.

Zapukał grzecznie do bramy, i wszedł pewnym krokiem

Chciał tutaj spędzić noc, skryty przed mrokiem

Nagle przed jego oczami stanął czarodziej stary

„ Mów po co przyszedłeś, bo rzucę na Ciebie czary”

„ jestem tylko kucharzem i noclegu szukałem

Proszę mnie nie czarować, nic złego nie chciałem „

„Zatem umiesz gotować, bo świetnie się składa,

Mam ja bogatą kuchnię, a taki kucharz się nada”

I przeniósł czarodziej Sokoła, do kuchni gdzie dziewczyna była

Stanęła przestraszona, gdy obu ich zobaczyła

„ Teraz tutaj razem gotować będziecie,

i nigdy już więcej wolności nie posmakujecie

A teraz go garów, bo kicha mnie ściska

Mam nadzieję, że zaraz pełna będzie miska …

Przestraszony kucharz wymyślił niecny plan,

Powiedział o nim dziewczynie ruszyli w kuchenny tan

Gotując rozmawiali, z sekretów się sobie zwierzali

Doszło w końcu do tego, że w sobie się zakochali

Jednak wracając do planu, to wreszcie go spełnili

Zmęczeni robieniem jedzenia, michę mu napełnili.

Czarodziej jadł dużo, oni ciągle mu dokładali

A kiedy już ten miał dosyć, więcej proponowali

W końcu ten zły czarodziej, roztył się ogromnie

Ale zjadał wciąż więcej, chociaż na wpół przytomnie

Aż stało się tak, że w kuchni słychać było dźwięk

A gdy oboje wyjrzeli, nikogo nie było, czarodziej pękł.

Wtedy już byli wolni, wrócili w Sokoła strony

Dziewczyna go poślubiła, bo kucharz nie miał żony

I teraz żyją szczęśliwie, daleko na jakiejś wiosce

I prowadzą tam swoje życie, wesołe, beztroskie.