Im się należy szacunek

Wy co dom mieliście po lasach

Wy coście pomarli za naród swój

Wy co żyliście, w tych okropnych czasach

Szliście odważnie w bój.

Wyście już dawno drogę wybrali
Wyście wypięli dumnie swą pierś
To wy, za kraj żeście konali
Idąc swą drogą – przez śmierć

To Wam deszcz ołowiu rozdarł koszule

To Wam z ran czerwona płynęła krew

To nad Waszymi grobami, matki płakały czule

To z waszych piersi wybuchł wolności zew!

To Waszą krew  Ziemia wypiła

korzenie drzew sycąc nią

Waszą krew, dzieci, które zrodziła

O których nikt nie wie, gdzie teraz są

Gdzie ich mogiły,

Gdzie legli i śpią...