Męskie "nic"

Jeśli zapytasz, co robię kiedy nic nie robię,

Odpowiem Ci : „Nic”, bo to właśnie robię.

Bo…

Wielkie, ogromne Nic jest jak pomieszczenie

Ale bez ścian, bez granic, ale ograniczone.

A w środku jest po prostu nic…

Siedząc pośrodku niczego i będąc w niczym,

Patrzysz tam, gdzie nie ma niczego.

Bo tam jest nic, ale i tu jest nic.

Ale jeśli będę tam, to tu też będzie nic.

Nic jest wszędzie ale i nic jest nigdzie.

Jak wygląda nic ?

Nic nie wygląda.

Ale jest piękne ...

Lecz jeśli zechcesz być ze mną w niczym,

To nic po prostu znika.

Bo kiedy w niczym jest ktoś,

Pojawia się „coś”,

I nic, nie jest już niczym…

Twoje oczy

Błękitny płaszcz, co świat obejmuje

Ogrom przestrzeni, piękna i spokoju

Gdzieś tam ptak spokojnie szybuje

I biały kot spokojnie kroczy

Po niebieskim tle…

Tle? A nie, to tylko Twoje oczy

Synu…

Stojąc przy pomniku

Duma mnie rozpiera

Ale i smutek ogarnia

Żal serce rozdziera

Bo mój jedyny syn

Syn, tak upragniony

Leży gdzieś, pod warstwą ziemi

Martwy, kulą wroga zraniony

Czy Twoja ofiara była potrzebna ?

Czy musiałeś odejść z tego świata ?

Przez złej wojny czar

Gdzie brat zabija brata ?

Nie wiesz, jak mi żyć ciężko

Jak w sercu krwawi po stracie rana

To syn powinien chować ojca

A teraz… Ról zmiana…

…Tak, jestem dumny

Że oddałeś życie za kraj

Ale nie wiesz, bo i skąd

Jak mi tu Ciebie brak…

Chciałbym byś był tu przy mnie,

Byś zapalił świeczkę na mojej mogile

Stało się inaczej, teraz ja za tobą płaczę,

Przed Twoim grobem się chylę.

Bo co mi zostało ?

Tylko wspomnienia

Prócz Ciebie nie miałem nikogo

Zabrała mi Ciebie ziemia…

Samotne drzewo

Samotne drzewo wśród zielonych pól

Targane przez wiatry i burze

Chroni swym cieniem malutki kwiat

Chroni w swym cieniu różę

I mając przy sobie coś pięknego tak

Cierpi wytrwale smagane przez wiatr

Samo wśród zielonych pól trwa

Bo nie każdy winien zobaczyć ów kwiat

Rymowanka dla Marzenki

Siedzi uśmiechnięta panienka

A imię jej - Marzenka

Siedzi, liczy, w kalkulator stuka

Fizycznych niepewności zawzięcie szuka

Mierzy gęstości, fizyczne wahadła

Niepewność 0,2 – Marzenka zgadła

Może policzyła, ale kto tam ją wie

To godne podziwu, że jej się w ogóle chce

Ambicja, pomoc i serduszko wielkie

Takie supermoce cechują Marzenkę

Więc gdybym miał wybrać superbohatera,

Bez zastanowienia Marzenkę bym wybierał.

Dziewczyna

Wielkie wyżyny,

Nierówne Krainy

A pośród traw

Ślady dziewczyny

Niewielkie, malutkie

Ślady, świeżutkie

Jak rosa poranna

 na trawie mięciutkiej

Wytyczają ścieżkę

Gdzie dziewczyna gna

Ale po co tam?

Jaki cel ma ?

Czy warto chodzić, tylko do celu?

Czy może warto, dla przyjemności

Czy może po prostu,

czerpać radość z wolności?

I tak dziewczyna przemierza świat

Nasz, taki szary i pełen wad

Jeśli  ją spotkasz, za rękę złap

I rusz z nią dalej, w odległy świat…

Moherowy Soldat

Cała armia zebrana pod kopułą „Boga”

Gotowa pouczaći miejsca zajmować

Dumny „Naród Wybrany” w gotowości trwa

Dzielnie narzeka, że „młodzież nie ta”

Soldat gotów walczyć o miejsce siedzące

W kościele, autobusie, czy puściutkiej łące

Szturcha, sapie, prawie się pieni

I czeka, byś się z nim miejscem zamienił

A jeśli nie? – armia cała naskakuje

Gdera, wzdycha, młodych krytykuje

To nic, że wstałeś, że „Soldat” już siedzi

Kiedy „ świętym” wzrokiem, każdy ruch Twój śledzi

„Dziecko szatana!” – bo na czarno ubrany

„Dziecko patologii!” -  bo w dres odziany

„Wielki uczony!” – bo ma okulary

Każdy – podczłowiek, bo jeszcze, nie stary

„Nie bronią krzyża! – niewierne psie syny!

Wszyscy będą w piekle, spłacać swoje winy!

Będą potępieni, poprzez wszelki czas!

Bo na mszy niedzielnej, nie było ich wśród nas!”

Tak na straży stoi, Soldat Moherowy

Potępiać innych, zawsze gotowy

Bo czapkę oficerską-moherową ma

I na straży wiary, póki żyje – trwa

"Mamo, Tato, Widziałem niebo"

Pomyślmy nad tym, jak marnujemy Nasz świat

Jak niszczymy go swoim „byciem”

Wycinamy lasy – zwierzęcy dom

By wybudować betonowe osiedla

Toczym wojny…

Po co ?

Żeby udowodnić, kto jest potężniejszy?

Ale przed kim ?

Czy martwy wróg powie nam, że byliśmy lepsi ?

Tylko człowiek zabija dla przyjemnści, nie dla konieczności przetrwania.

Po co tworzymy potężną broń?

Bomby atomowe, wodorowe, inne …

Einstein powiedział:

„Nie wiem jaka broń zostanie użyta podczas III wojny światowej,

Ale IV będzie na kije i kamienie”

Miał rację.

Pryz naszej eksploatacji świata, odbudowalibyśmy … Cywilizację?

„ Dżungle betonowe zamienione, w łąki, srebrzyste pola i lasy zielone” – Junior Stress

Czy może jak w Uniwersum Metro, skrylibyśmy się pod ziemią,

Niegdyś NASZYM światem?

Czy warto doprowadzić do tego, by nasze dzieci, podbiegły do nas podekscytowane

I powiedziały:

„Mamo, Tato ! Widziałem Niebo!”

Mamo, Tato, widziałem niebo

Pośród szarych chmur

Mamo, Tato, widziałem niebo

Nad wieżowcami, pełnymi dziur…

Mamo, Tato, widziałem niebo

A na tym niebie słońce

Poczułem jak zawiał wiatr

Poczułem życie, już nie żyjące.

Mamo, Tato, widziałem niebo

W noc, usiane gwiazdami

Takie wielkie, rozległe

Wiszące daleko, daleko nad Nami…

I księżyc widziałem

Jest inny niż z fotografii

Widziałem piękny – zniszczony świat

Widziałem, co człowiek stracił…