Bajka 2

Dwór zamkowy, gdzieś daleko

Za górami, za wielką rzeką

A na dworze włada księżniczka

Niesamowita, tak bardzo śliczna

Wielu starało się o jej serce

Wielu chciało znaczyć coś więcej

Wielu chciało mieć razem z nią władzę

I władać królestwem, władać nim razem.

Ale księżniczka nie była głupia, podstęp zrobiła

Wyszła na dwór swój i tak ogłosiła:

Kto smoka głowę przyniesie, wyjdę za tego!

I niech to będzie głowa Smoka Wawelskiego!

Wielu zatem rycerzy ruszyło na tego smoka

Łatwo go znaleźć było, bo znana jego grota

Bo pod Wawelem, siedzibę smok ma

I od wieli stuleci złowrogo tam trwa

Przybywali rycerze, smoka wywoływali

Owcę za przynętę przed jaskinią stawiali

A smok wychodził, ział ogniem wielce

A wielcy rycerze czmychali czym prędzej!

Albo ginęli w swych zbrojach lśniących

A o te się potykali następni z walczących

Ale żaden smoka nie ubił, żaden nawet nie zranił

Wielu chciało, ale za swoją chciwość zycie oddali.

Leczy był  też jeden taki, zwany Rycerzem Wylanych Łez

Bo bronił biednych kobiet, bronił przed świata złem

I on usłyszał legendy  o ręce pięknej księżniczki

Chciał ją zobaczyć, może pokochać, lecz bał się ze smokiem potyczki

Bo…

Smoki to magiczne stworzenia

Magiczne i myślące

Na ogół łagodne

W złości ogniem ziejące

Nie wyzywaj smoka!

Nigdy na pojedynek

A jeśli już wyzwiesz

Wiedz, że dziś pewnie zginiesz!

Bo smoki są straszne i wielkie,

Ale i uczucia mają

Lecz w oczach ludzi, w strachu

Potworami się stają

A smoki nie są złe,

One po prostu chcą być

Niewiele ich zostało

A te ostatnie chcą żyć.

No nic- pomyślał rycerz i ruszył w daleką drogę

Patataj - biegł koń jego, stawiając za nogą- nogę

Przez wielkie góry i stare lasy,

Co pamiętają odległe czasy

I dotarł rycerz do smoczej jaskini

Usiadł obok, głowę pochylił

Rozpalił ognisko i by się w noc nie smucić

Pieśń zaczął układać, pieśń zaczął nucić:

Hej gdzieś daleko,

 Hej gdzie wesoło szumi wiatr

Tam jest piękne dziewczę

Piękny ziemi kwiat

Hej gdzieś tam mieszka,

Uśmiech ludziom rozdaje

Ona uśmiechem przegania noc

To przez jej uśmiech słońce wstaje

Hej a jej oczka śliczne,

A w oczkach odbicie gwiazd

Hej Wy! - na niebie gwiazdy

W jej oczkach widać Was!

Hej, a jej serduszko wielkie

Och, o serduszku nie wiem nic…

Dziewczyna nie kocha żadnego

Bo nie rozkochał jej w sobie nikt

Hej, ale to nic!

 dobra to dziewczyna

Chciała smoka głowę,

Ale czy smok to zła gadzina ?

Czy musi umierać,

By rycerz pokazał męstwo?

Czy musi się lać krew,

By odnieść zwycięstwo …

A gdy tak śpiewał z groty wyszedł smok

Wielki ogromny, a wkoło niego mrok

Stanął smok wsłuchany w pieśń, a gdy pieśń ustała

Zapytał rycerza : czyją to głowę dziewczyna chciała ?

Och, Witaj Smoku – rzekł rycerz zaskoczony

Wychodzi na to że Twoją  - dodał przestraszony

I ja tu przyszedłem, by Cię pokonać,

zabrać Twoją głowę Czynu dokonać…

Ale wiesz… Tak myślę, żeś nie taki zły

Masz Ty może paszczę, a w niej ostre kły

Ale ogniem nie zionąłeś, mimo, że mnie widziałeś

Wnioskuję po tym, że zabić nie chciałeś ?

Bystyś rycerzyku – rzekł zuchwale smok

To że przez legendy ciąży na mnie mrok

Wcale nie sprawia że jestem zły

Ale jedyny co to Wie, to chyba jesteś Ty!

Widzisz, ludzie przychodzą, wrzeszczą przezywają

Wyciągają topory miecze, groźnie nimi machają

Chcą mnie zabić, bo jakaś dziewczyna,

zachciała mej głowy, więc ludzi lawina

leje się tu pod moją grotę

Każdy groźny zabić ma ochotę

Ale czemu? Co złego zrobiłem?

Śmierć ma być dla mnie karą, dlatego, że żyłem?

Więc słuchaj młodzieńcze, jesteś inny niż wszyscy

Słuchałem Twej pieśni, wiem o czym myślisz

Chciałbyś by księżniczka żoną była Twoją

Dlatego właśnie chcesz, zabrać głowę moją.

Ale poznałem Twe serce, nie jesteś człowiekiem złym

Znam serce księżniczki, wiec, że Ty będziesz Tym,

A jeśli odejdziesz, jako jedyny co miecza nie dobył

Będziesz jedynym, co serce księżniczki zdobył.

Bo widzisz, mam magię, umiem czarować

Lecz jest miłość i przeznaczenie, nie z nimi konkurować

A Ty Się zaplątałeś w sidła przeznaczenia

I Twoje życie już teraz się zmienia.

Zapytasz czemu ? czemu właśnie Ty ?

Kiedyś powiedziano, że jeden z takich jak Wy

Jeden z ludzi, co okaże serce temu który niesłusznie jest zły

Spełnią się jego marzenia, i właśnie tak, to jesteś Ty

Więc proszę odejdź,  a mnie zostaw tu

A ja wrócę do groty, ułożę się do snu

Zamienię się w skałę, by kiedyś ponownie wstać

A wstanę dopiero, jak słońce na wschodzie uda się spać.

Więc wrócił smok do groty Swej

Zamienił się w kamień, tam leży po dziś dzień

Lecz nie próbuj budzić w kamieniu smoka

Smoków nie ma już, to nie ich epoka.

Pojechał więc rycerz z powrotem do księżniczki

Przez łąki i pola, i miejskie uliczki

Przez bagna i błota, przez deszcz i chłód

Jechał, a do dziewczyny los jego  go wiódł

No dawaj koniku, mamy jeszcze daleką drogę!

Patataj - biegł koń jego, stawiając za nogą- nogę

Przez wielkie góry i stare lasy,

Co pamiętają odległe czasy

A jak już odnalazł księżniczkę – tę piękną dziewczynę

Ukłonił się nisko, spojrzał jej w oczy na chwilę

I powiedział: Witaj ma Pani, ja chcę prosić o Twoją rękę

Byłem u smoka, śpiewałem o Tobie piosenkę

Nie, nie zabiłem go, Smok i tak odszedł sam

Zostawił świat ludziom- Nam

Smok ten nie był zły na śmierć nie zasłużył

Więc wrócił go groty gdzie oczy zmrużył

I odszedł na zawsze, zamieniony w głaz

Już pewnie nie wstanie, aż skończy się czas.

Wybacz więc o Pani, że nie przynoszę smoka głowy

Nie zabijam istot dobrych, jestem gotowy

Usłyszeć jak każesz wyjść, bo nie została spełniona

Rzecz, która przez Ciebie Pani, była ogłoszona.

Ha cny rycerzu, nigdzie nie odejdziesz

Na zawsze przy mym boku ze mną władał będziesz

Bo król, nie powinien rozlewać żadnej krwi

To w osądzaniu Króla mądrość tkwi

A Ty przeszedłeś próbę,  która sprawdzić miała

Czy znajdzie się ktoś, kto sercem, nie tężyzną ciała

Pokona gniew i legendy złe,

 dlatego tak, z chęcią poślubię Cię !

I tyle historii znam, więcej dopowiedz sam,

Czy rycerz jest teraz królem, czy poślubił księżniczkę w ogóle?

Czy odszedł w świat, nie godząc się na test, odpowiedz sam, jak było, jak jest…