Bajka o księżniczce 1

Gdzieś daleko, daleko, gdzie zimy mroźne

Daleko, daleko, gdzie lasy stare, groźne

Daleko, daleko, gdzie slońce pierwsze wstaje

Daleko, daleko, baśń pewna się baje…

Daleko, daleko, księżniczka piękna żyje

Za krętą rzeką, co jak wąż się wije

Lecz gdzie jej królestwo, dokładnie nie wie nikt

Bo ten co drogę znał, po prostu znikł.

I siedzi tam księżniczka, sama, czeka na rycerza

Wygląda przez okno, czy żaden tu nie zmierza

W lśniącej zbroi z mieczem u pasa

Poprzez łąki i lasy na koniu do niej nie hasa

I czeka dziewczyna aż ktoś trafi w te strony

A najlepiej rycerz, co szuka żony

A ona śliczna, jak słońca wschód

A usta jej słodkie, jak świeżutki miód

Lecz jak się stało, że królestwa nie ma wśród map

Pomimo, że tu jest, od wielu, wielu lat?

Otóż zła wiedźma urok rzuciła,

A miasto i mieszkańców, baśniowymi zrobiła 

I teraz odnaleźć je może, ten kto wierzy w baśnie

A że coraz mniej takich, tu jest problem właśnie…

Lecz był raz chłopak, prosty syn ojca prostego

Ruszył w świat, szukać powołania swojego

A że chłopak lubił baśnie, lubił legendy i stare dzieje

Lubił historię, muzykę i głos kobiety, kiedy się śmieje

Postanowił znaleźć taką, której śmiech, chwyci jego serce

Taką, którą pokocha i chwyci za ręce

Porwie do tańca na zielonej łące

Z którą będzie leżał na trawie pachnącej

Ten chłopak właśnie słyszał o królestwie zaklętym

Dla ludzi bez wyobraźni totalnie zamkniętym

I postanowił je znaleźć, zobaczyć, czy tam może jest szczęście

Bo szczęścia pragnął, niczego więcej

Więc ruszył przez świat i szedł przez długi czas

Szedł prosto przed siebie, mijał za lasem las

Za rzeką rzekę, za wzniesieniem wzniesienie

Pchany do przodu, jedynie swoim marzeniem.

Gdy nagle usłyszał głos, roześmianej dziewczyny,

Cichy, w oddali, taki niewinny

I nagle zobaczył, w rzeki korycie,

To czego szukał przez swoje całe życie.

Odnalazł zaklęte królestwo, zamek z wieloma wieżami

Zamek, tak mocno skryty, przeb ludzkimi oczami

Popędził do księżniczki, która się słodko śmiała,

Lecz gdy ją zobaczył, zaraz przestała.

„Czego szukasz drogi nieznajomy ?”

Ja szukam Ciebie Pani, jako mojej żony

O świetnym śmiechu, co poruszył me serce

Chcę być Twoim, nie chcę nic więcej”

Dobrze trafiłeś, czekam na rycerza,

ale że żaden od lat tu nie zmierza

Możesz być i Ty, byleś miał szczere serce

Więc teraz Cię sprawdzę, chwyć mnie za rękę

Rusz za mną na wierzę i w blasku nocnych gwiazd

Przysięgnij, że kochał będziesz  aż skończy się czas.

Chłopiec przysiągł, zaklęcie prysnęło

Po niedługim czasie królestwo na mapach stanęło

A chłopiec i dziewczyna bardzo długo żyli

Potomstwem i dobrobytem bardzo się cieszyli …